Zespół naukowców z Politechniki Warszawskiej skupia swoje wysiłki na stworzeniu specjalnej, modułowej protezy dłoni dedykowanej dzieciom. Według zapewnień będzie ona rosła wraz z dzieckiem. W kolejnych miesiącach naukowcy planują zagłębić się w prace nad szczegółowym opracowaniem wstępnego prototypu badawczego.
Spis treści
Sporo przeprowadzanych amputacji, protezy wciąż stosunkowo drogie
Co roku na całym globie około 185 tysięcy osób przechodzi amputację, a prognozy sugerują, że do roku 2050 ta liczba się podwoi. Dlatego zespół badawczy z Politechniki Warszawskiej dedykuje swoje wysiłki stworzeniu innowacyjnej, przystępnej cenowo protezy dłoni. Głównym celem jest stworzenie konstrukcji o uniwersalnym charakterze, w której poszczególne elementy będą wymienne i zdolne do „rosnąć” razem z użytkownikiem.
Niespełna dwa lata temu Politechnika Warszawska informowała o absolwentce studiów inżynierskich na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, Ewelinie Drelich, która wpadła na pomysł stworzenia wyjątkowej protezy dla dzieci, z wymiennymi częściami. Według przeprowadzonych analiz dostępność zaawansowanych protez dla dzieci oraz młodzieży jest wciąż dużym problemem. Ponadto konieczne jest, aby takie protezy dopasowywać (wymieniać) regularnie. Generuje to ogromne koszty. Na początku swojej drogi w ramach tego projektu, młoda studentka dążyła do opracowania protezy, której cała mechanika byłaby dyskretnie schowana wewnątrz dłoni. Pomysłodawczyni wierzyła, że taka „rosnąca” kończyna powinna być dostępna powszechnie. Wizja opierała się na tym, aby móc zastępować tylko wybrane elementy, zachowując główny mechanizm.
Proteza dłoni, która zmieni świat
Po kilkunastu miesiącach wytężonej pracy kobieta wraz z zespołem 3D Hand będzie mogła pokazać demonstrator badawczy protezy, jak czytamy w komunikacie Politechniki Warszawskiej na Facebooku.
Inicjatywa Drelich została uhonorowana podczas Tech-Athonu, czyli intensywnego maratonu prac poświęconych poszukiwaniu rozwiązań technologicznych z potencjałem wdrożeniowym. Ten kilkumiesięczny program adresowany jest do doktorantów z Politechniki Warszawskiej i cieszy się on dużym powodzeniem. W trakcie uroczystego finału wyłoniono obiecujące rozwiązania, które otrzymały wsparcie finansowe na kontynuację projektów. Zespół 3D Hand otrzymał wsparcie w postaci 30 tysięcy złotych. Prototyp będzie można zobaczyć wiosną 2024 roku, podczas Demo Day. Kolejnym krokiem będzie stworzenie w pełni funkcjonalnego narzędzia.
Nasze rozwiązanie wyróżnia modułowość, dzięki czemu tylko niektóre elementy będą wymagały wymiany wraz ze wzrostem dziecka – tłumaczą twórcy projektu. – Można więc powiedzieć, że nasza proteza będzie „rosnąć” wraz z dzieckiem. Pomysł wyróżnia też aplikacja wirtualnej rzeczywistości (VR), która umożliwi personalizację chwytów protezy – takie rozwiązanie nie jest stosowane nawet w protezach u osób dorosłych.
Proteza dłoni „rośnie” tak jak pomysły na jej rozwój
Początkowo przyjęto, że proteza dłoni będzie działać na podstawie technologii mioelektrycznej. Oznacza to, że sterowanie nią będzie odbywać się poprzez wykorzystywanie sygnałów generowanych przez mięśnie. Obiecujące rozwiązanie, obarczone jest jednak sporym ryzykiem, które to skupiło uwagę zespołu badawczego. Z pełną nadzieją na potwierdzenie użyteczności sygnałów elektromiograficznych (EMG) w rozpoznawaniu ruchów dłoni, badacze planują przeprowadzić dedykowane badania. Jeżeli potwierdzą się przypuszczenia naukowców, stworzona proteza będzie wyposażona w znacznie większą funkcjonalność. Przełoży się to na większy zakres ruchu oraz intuicyjność obsługi.
Wizjonerska inicjatywa otworzyła drzwi do rewolucyjnych perspektyw w dziedzinie protez dla dzieci i młodzieży. Projekt będący wynikiem zaangażowania i pasji naukowej, jest także obietnicą szeroko dostępnej i przyszłościowej opieki dla osób potrzebujących protez dłoni.
Początkowy pomysł zaprezentowany w pracach dyplomowych mgr inż. Eweliny Drelich przeobraził się w realne działania. W skład sześcioosobowego zespołu weszli: mgr inż. Krzysztof Popielski, mgr inż. Katarzyna Matys-Popielska, mgr inż. Vo Thi Hoang Ni, mgr inż. Filip Włodarczyk, mgr inż. Jan Tracz. Opiekunem merytorycznym projektu jest dr inż. Anna Sibilska-Mroziewicz.