Zorza polarna nad Polską jest niezwykle rzadkim zjawiskiem, chociaż co kilka lat możliwe jest jej obserwowanie. Oczywiście głównie w przypadku mieszkańców północnej części naszego kraju – im dalej na południe, tym szanse na podziwianie tego świetlistego spektaklu są mniejsze. Nic więc dziwnego, że większość fotografii, które go uwieczniły, pochodzi znad morza.
Zorza polarna nad Polską wyglądała naprawdę zjawiskowo
Zorza polarna nad Polską została wywołana przez rozbłysk na Słońcu o średniej mocy, który został odnotowany 25 lutego, czyli w ostatnią sobotę. Wywołany przez niego wiatr słoneczny uderzył w magnetosferę Ziemi, co wywołało burzę geomagnetyczną o umiarkowanej sile, której efektem ubocznym był niesamowity pokaz świateł na nocnym niebie.
Samo zjawisko było widoczne jednak nie w sobotę, a w nocy z niedzieli na poniedziałek, oraz z poniedziałku na wtorek. Warto tu podkreślić, że zorza była wyjątkowo dobrze widoczna i zarazem malownicza zwłaszcza drugiej nocy.
Co więcej, nie mówimy tutaj o zwykłej zorzy, która jest zielona. Jak widać na zdjęciach, mamy tu do czynienia ze zjawiskiem, które rzadko występuje także na kole podbiegunowym, czyli z różową zorzą. Ta – wbrew swojej nazwie – powoduje emisję długości fal widma widzialnego obejmującego kolor jasnofioletowy.
Jak powstała zorza polarna nad Polską?
Zacznijmy od tego, że ziemska magnetosfera, która chroni nas przed promieniowaniem kosmicznym i cząsteczkami wiatru słonecznego. Jest ona najsilniejsza na równiku, a najsłabsza na biegunach. Dlatego zorza polarna jest widoczna głównie w regionach polarnych. Powstaje ona, kiedy cząstki wiatru słonecznego przedrą się przez magnetosferę. Dzieje się tak zwykle w przypadku burz słonecznych. To znaczy w okresach, kiedy Słońce jest bardzo aktywne i emituje znacznie więcej wiatru słonecznego niż zwykle.
Po przebiciu się przez magnetosferę rozpędzone cząstki zaczynają przemieszczać się w kierunku Ziemi, a po drodze trafiają one w atomy budujące górne warstwy atmosfery. Przy takim zderzeniu ich elektrony zostają wybite na wyższą powłokę, co nie jest zbyt stabilne, więc szybko wracają na poprzednią, emitując przy tym nadmiarową energię, pod postacią fotonów. W przypadku tlenu emitowany kolor, to zielony, a azotu fioletowy. Zachodzi tu więc zjawisko analogiczne do tego w diodach świecących znanych pod akronimem LED.
Źródło: Facebook (1), Facebook (2), Facebook (3)