„Bestia” w reżyserii Baltasara Kormakura to film dający widzom prostą, ale też elektryzującą rozrywkę. To na dobrą sprawę „Szczęki” w Afryce.
Bestia – opis fabuły filmu
Idris Elba wciela się w doktora Nate’a Samuelsa, owdowiałego mężczyzna, który chce odbudować swoje relacje z dwiema córkami, Meredith i Norah. W tym celu cała trójka przybyła do afrykańskiej wioski, z której pochodziła ich żona i matka, która niestety zmarła na raka. Na miejscu spotykają wieloletniego przyjaciela Nate’a, Martina (w tej roli Sharlto Copley), który opiekuje się Sawanną i zabiera ich na wycieczkę w celu pokazania miejscowej fauny. Po drodze jednak natkną się na dzikiego lwa, który pała rządzą krwi.
Bestia – człowiek kontra natura
„Bestia” nie jest filmem, który posiada drugie dno. Oczywiście można się w nim doszukiwać swoistej metafory stawiania czoła przeciwnościom losu i chyba najbardziej oczywistej paraboli starcia człowieka z naturą. Jak ktoś się uprze to znajdzie tu również dość ekstremalną formę terapii rodzinnej. Natomiast nie takie było zamierzenie filmowców. Nie jest to produkcja, która wymaga tak naprawdę nadmiernego myślenia. Nie odznacza się też ani wybitnym aktorstwem ani nadzwyczajnym scenariuszem. To jeden z tych filmów, którego koncept jest prosty, klarowny i tak ma być. „Bestia” to także jedna z tych produkcji, która daje widzom dokładnie to, czego oczekują i to, co obiecuje. Gdy tylko obejrzycie zwiastun tego filmu wiecie na co się piszecie i zaręczam wam, że sam film spełnia te obietnice dostarczając masę mocnych wrażeń.
Gdy dojrzycie w kinie plakat, a na nim stojących naprzeciw siebie lwa i Idrisa Elbę gotowych do starcia i to nie jest żadna artystyczna wizja autora tego plakatu – taka scena będzie mieć miejsce podczas seansu. Tak więc to, czy „Bestia” się wam spodoba zależy w dużej mierze od tego, jakie są wasze oczekiwania. Oczywiście nawet jako prosty thriller film Baltasara Kormakura nie powala na kolana, ale jest to, pod względem formalnym, sprawna rzemieślnicza robota. Tutaj na pierwszy plan wychodzą znakomite zdjęcia Philippe’a Rousselota. Jego ujęcia są przede wszystkim zaskakująco długie, dzięki czemu płynność akcji oraz napięcie są perfekcyjnie dozowane. Szczególnie dobrze wypada to podczas stanowiących sedno całego filmu sekwencji ataku dzikiego lwa. Te dłuższe ujęcia sprawiają wrażenie jakbyśmy oglądali rzeczywiste starcie ze zwierzęciem, a nie sprawnie zmontowany hollywoodzki film. Dla tego rodzaju kina jest to znakomity wybór.
Tym bardziej, że twórcy nie trzymają bohaterów cały czas na zewnątrz – spora część akcji rozgrywa się w klaustrofobicznej przestrzeni samochodu, w którym Nate i jego bliscy próbują przetrwać atak lwa.
Bestia – ocena filmu
Zakończenie filmu „Bestia” zapewne jesteście w stanie sami przewidzieć, ale nie jest to film, od którego oczekuje się oryginalności, tylko dostarczenia mocnych wrażeń. Pod tym względem „Bestia” radzi sobie naprawdę dobrze. Niestety druga połowa filmu wypada sporo słabiej od pierwszej – wówczas to twórcy zaczynają ewidentnie nadwyrężać cierpliwość i wyrozumiałość widowni wprowadzając coraz to bardziej naciągane zwroty akcji. Wyraźnie widać, że „Bestia” to pomysł na około 40-minutowego shorta, więc w celu wydłużenia go dwukrotnie trzeba było posilić się paroma „hollywoodzkimi wytrychami”. Nie przeszkadzały mi one bardzo, na filmie bawiłem się (o ile to dobre określenie) naprawdę nieźle i już od ładnych paru miesięcy żaden nowy film nie trzymał mnie tak skutecznie w napięciu, no ale nie byłbym uczciwy przede wszystkim względem siebie, gdybym stwierdził, że to wielkie kino i jeden z najlepszych thrillerów ostatnich lat. Udany średniak dla widzów szukających mocnych wrażeń. Tylko tyle i aż tyle. Zresztą osobiście jestem już trochę zmęczony kinem superbohaterskim i starciami z kosmicznymi siłami i alternatywnymi rzeczywistościami, także nie ukrywam, że brakowało mi ostatnio takie starego dobrego thrillera, w którym zwykły człowiek walczy z naturalnym predatorem.