Przed oglądaniem tego filmu skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Nie patrz w dół – recenzja podnoszącego ciśnienie thrillera

Szukacie filmu, który będzie trzymał was na krawędzi fotela niemal przez cały seans? Jesteście głodni solidnej dawki adrenaliny przyjmowanej na siedząco? „Nie patrz w dół” to idealna propozycja dla was. Znajdziecie go m.in. w serwisie Premiery CANAL+.

Nie patrz w dół – opis fabuły filmu

Nie ma co ukrywać, że główna oś fabularna filmu „Nie patrz w dół” nie jest nadmiernie rozbudowana. Całość można streścić jednym krótkim zdaniem, co oczywiście wcale nie musi być wadą. Czasem właśnie najlepsze okazują się filmy, o których można szybko opowiedzieć. Przechodząc do rzeczy – bohaterkami „Nie patrz w dół” są przyjaciółki Becky (Grace Caroline Currey) i Hunter (Virginia Gardner). Ich pasją jest wspinaczka, jednak ponad rok wcześniej były świadkami tragedii – mąż Becky spadł podczas zdobywania szczytu górskiego i zginął na miejscu. Obecnie kobiety postanawia wspiąć się na opuszczoną wieżę telewizyjną B67 na kalifornijskiej pustyni. Wieża ta jest jedną z najwyższych konstrukcji na świecie, mierzy sobie 624,5 metra. Jednak kiedy drabina wieży pęka, Becky i Hunter zostają uwięzione na samym szczycie platformy. Nie mogąc wezwać pomocy, muszą wystawić swoje umiejętności na próbę i wspólnie znaleźć drogę w dół. Czy im się uda?

Nie patrz w dół, jeśli masz lęk wysokości

Podsumowując, główny motyw filmu „Nie patrz w dół” to dwie kobiety „uwięzione” na szczycie wieży, który znajduję się na wysokości ponad pół kilometra nad ziemią. Twórcy zręcznie przetworzyli schematy klaustrofobicznych thrillerów w zamkniętnych pomieszczeniach, tyle że w tym przypadku uzyskali ten efekt na przestrzeni otwartej. Dodatkowo dołączając do równania aspekt wysokościowy, który już sam w sobie robi potężne wrażenie. W czym ogromna zasługa znakomitych zdjęć. Są one bodaj najlepszą częścią całego filmu. Nie tylko prezentują się wspaniale pokazując nam imponujące kadry z samego szczytu wieży, ale też zręcznie podbijają napięcie oraz poczucie beznadziejnej sytuacji, w jakiej znalazły się bohaterki „Nie patrz w dół”.

To jest też oczywiście główny gwóźdź programu i element tego filmu, który gromadzi największe emocje. Sekwencje na wysokościach naprawdę mrożą krew w żyłach i zapierają dech w piersiach. Trudno się dziwić, że, jak donoszą media, niektórzy widzowie podczas seansu mieli problemy z ciśnieniem, sercem, zgłaszano także zawroty głowy czy nadmierne generowanie stresu. Doszło do tego, że Netflix, który jest dystrybutorem „Nie patrz w dół” w Wielkiej Brytanii i Irlandii zaczął ostrzegać widzów przed tym, że seans może powodować zawroty głowy.

Nie patrz w dół – ocena filmu

„Nie patrz w dół” to jeden z tych filmów, które formę stawiają ponad treścią. Ta pierwsza naprawdę robi wrażenie oraz sam fakt, że akcja rozgrywa się na malutkiej przestrzeni wysoko, hen nad ziemią wyróżnia tę produkcję od innych. W USA „Nie patrz w dół” wyświetlany był w kinach, także w IMAX, i tylko domyślam się, że tam mógł dostarczyć widzom niesamowite doznania. Ale na mniejszych ekranach z pewnością też będzie w stanie swoje zdziałać.

Fabularnie jednak nie jest to zbyt mądry film, podobnie zresztą jak jego bohaterki. Obie są nie tylko irytujące, ale jeszcze popełniają całą masę oczywistych błędów i zachowują się chwilami jak idiotki. Oczywiście, gdyby nie to nie znalazłyby się na szczycie ogromnej wieży i nie byłoby filmu, ale fakt jest faktem. Twórcy przy tym wszystkim starają się jednak dodać swojemu dziełu trochę głębi i przedstawić motywacje obu kobiet, w tle mamy nie tylko żałobę, traumę i stratę, ale i trudne relacje z ojcem. Wszystko to jednak na poziomie hallmarkowym, także nie oczekujcie po „Nie patrz w dół” wybitnych dialogów i przejmującej dramaturgii w tym zakresie.

Przeczytaj także: Najbardziej emocjonujące thrillery dostępne na Netflix.

Nadmienić jednak muszę, że obie aktorki w rolach głównych, co by nie mówić o postaciach, które grają, spisują się znakomicie. Kapitalnie rozgrywają początkowy strach z następującą po nim determinacją – są w tym wszystkim szalenie wiarygodne, a to w sporej mierze na ich barkach spoczywa emocjonalny kręgosłup filmu. Żeby czerpać z seansu pełną frajdę, trzeba jednak przymknąć oko na sporą masę głupotek, wystarczy chociażby wspomnieć o tym, że ponad pół kilometra nad ziemią dwie osoby nie mają problemów z silnym wiatrem i spędzają na dwóch metrach kwadratowych kilka dni bez jedzenia i z niedostatkiem wody wyczyniając przy tym niemałe akrobacje. Ale nie ma co ględzić na nieprawdopodobieństwa, gdyż w przypadku tego typu produkcji liczy się wrażenie, jakie wywołuje. „Nie patrz w dół” to nie jest film wybitny, ale trzyma w napięciu, jak mało który w ostatnich miesiącach. Warto go sprawdzić. Jeśli się odważycie.