Dawno nie obserwowałem tak dziwnej sytuacji, jak ta związana z „tajnymi” testami gry Deadlock, najnowszej propozycji od Valve (Half-Life, Counter-Strike, DOTA). Najbardziej bawi mnie, że nikt tu nie ma racji. Ani sami twórcy tej mieszanki MOBA i hero-shootera, ani dziennikarz The Verge opisujący produkcję, ani gracze, rzucający się do obrony ich ulubionej korporacji. Aczkolwiek, zacznijmy może od początku.
Dziwaczna historia „tajnych” testów Deadlock – Spis treści
„Tajna” gra Valve. Czym właściwie jest Deadlock?
O pierwszych testach Deadlock można już było przeczytać nawet w maju 2024 r., gdy produkcja wyłoniła się w odmętach bazy danych SteamDB. Aczkolwiek, prawdziwe szambo wybiło dopiero 13 sierpnia 2024 r., gdy Sean Hollister, redaktor The Verge opublikował swoje wrażenia z rozgrywki… mimo że w teorii nie powinien właściwie tego robić.
Pełne wideo z rozgrywki możecie zobaczyć poniżej, ale w dużym skrócie, jest to intrygująca mieszanka hero-shootera 6 na 6 (Overwatch) oraz gry MOBA (DOTA 2, League of Legends). Czas do zabójstwa jest liczony w pojedynczych sekundach, a mapa to nieustanna strefa wojny, w której kontrolujesz nie tylko własną postać, ale i chmarę dusz (minionów), ciągle atakujących wroga. Sami gracze wyraźnie zauważają, że „to bardziej DOTA, ale z perspektywy TPP”.
Tu należy zaznaczyć, że Deadlock nie jest oficjalnie ogłoszoną produkcją, a w samym dziele znajduje się mnóstwo niedoróbek, pokazujących surowy stan projektu. Dostęp do niej działa na zasadzie zaproszeń od przyjaciół na Steam, dlatego też m.in. Sean Hollister mógł w ogóle zagrać i co zabawne, Valve w żaden sposób nie zabezpieczyło się przed nieproszonym gościem.
Kim jest dziennikarz growy? Nie wszyscy to rozumieją
Wydawać się mogło, że sprawa jest prosta. Sean Hollister nie podpisał z Valve żadnej umowy, która zabraniałaby mu pisać o Deadlock. Jedyną „blokadą” miał być powyższy komunikat, przy którym nawet nie trzeba kliknąć OK. Wciśnięcie przycisku Esc powoduje, że okno dialogowe znika, powodując techniczny brak zobowiązania ze strony dziennikarza.
No i teraz pojawia się pytanie natury moralnej.
Czy grzecznie słucham prośby deweloperów i biorę poniekąd udział w zaplanowanych działaniach marketingowych? Czy piszę artykuł dla czytelników, ponieważ mają prawo wiedzieć o nowej grze Valve? Sean Hollister (moim zdaniem słusznie) wybrał to drugie i… spotkał się z krytyką graczy.
Jeśli ktoś wyraźnie mówi „nie rób czegoś z moimi rzeczami”, ale nie jest to obarczone karą, to nagle staje się to kwestią etyczną, czy wyznajesz odpowiednie zasady, aby go posłuchać?
icecream, użytkownik forum ResetERA
Powyższe można jeszcze zrozumieć, kiedy jesteśmy zwykłymi graczami. Mamy dostęp do czegoś (pozornie) wyjątkowego i w zamian za to, spełniamy prośbę dewelopera. Aczkolwiek, dziennikarz growy ma zupełnie inne zadanie. On musi po prostu odnaleźć opowieść, która zaciekawi jego czytelników. A rzadko trafia się tak dobra historia, jak testy nowej, w dodatku dziwnie „tajnej” gry Valve.
W tej branży niewiele osób można tak naprawdę nazwać „dziennikarzami”. Sam mówię o sobie recenzent, newsman, felietonista – co najwyżej. Tu stawiam granicę.
„Dziennikarzem” jest za to bez wątpienia Jason Schreier odkrywający chaotyczne prace nad Cyberpunk 2077 czy też bardziej lokalnie, Karol Laska z CD-Action opisujący smutne kulisy zwolnienia pracowników w polskim studiu Ironbird Creations.
A wierzcie, że dociekanie czegokolwiek w branży gier jest niezwykle trudne, gdy korporacje traktują swoje projekty niczym broń jądrową, pilnując wypowiedzi w każdym wywiadzie oraz nie mówiąc niczego, póki dana osoba nie zgodzi się na milczenie do daty embargo.
Tak samo jest z recenzjami sprzętu i gier. W utopijnej wizji redakcje kupowałyby każdy produkt, grę, samochód samodzielnie i go oceniały. Aczkolwiek, wszyscy chętnie korzystamy ze wcześniejszych dostępów i wypożyczeń pod embargo, bo jak nie my, to pozostałe redakcje opublikują artykuł wcześniej. A ostatecznie i tak znacie naszą opinię i jesteśmy transparentni względem tego, jaką drogą otrzymaliśmy produkt do testów.
Dlatego też absolutnie nie dziwię się, że Sean Hollister i The Verge postanowiło wykorzystać panującą ciszę wokół Deadlock. Szczególnie że jedyną karą okazał się ban na dostęp do gry u autora tekstu. Valve nawet nie zdjęło powyższego gameplay’u z YouTube, a dawno mogłoby to przecież zrobić. Między innymi dlatego uważam, że prędzej czy później, na takim artykule korporacji Valve właśnie zależało.
Poczta pantoflowa, czyli jak właściwie zagrać w Deadlock?
Choć w teorii Deadlock nie jest jeszcze ogłoszoną produkcją, możecie już w niego zagrać. Tak jak zrobiło to w szczycie ok. 23 tys. osób. Udział w testach działa na zasadzie zaproszeń od znajomych, a osoby z dostępem mają nielimitowaną liczbę zaproszeń do rozdania.
Ograniczeniem jest fakt, że musicie być na Steam znajomymi przez minimum 30 dni. Możecie więc np. wejść na forum ResetERA, zarejestrować się i w dedykowanym wątku poprosić o dostęp, by następnie uzbroić się w cierpliwość. Zdecydowanie łatwiej będzie, gdy któryś z waszych bliskich znajomych ma już dostęp.
Intrygujący jest również system zgłaszania opinii i problemów twórcom gry. Powstało dedykowane forum, na którym nasze odpowiedzi widzą jedynie deweloperzy, nie pozostali gracze. Valve chce w ten sposób zapobiec sytuacji, w której jakiś influencer wyraża negatywne zdanie np. o jednej z postaci, po czym deweloperów zalewa fala internetowych papug. Podobny system balansowania rozgrywki działał przy beta-testach DOTA 2, trwających ostatecznie ok. 2 lata.
Najwięcej szczęścia w sytuacji ma oczywiście Valve, który zyskało darmową prasę na temat swojej tajemniczej gry. The Verge nie wyszło na sytuacji źle, wszak artykuł zrobił mnóstwo odsłon na całym świecie.
A gracze? Cóż, być może nie powinni oni bronić tak łatwo swojej „świętej krowy”, czyli Valve. Pamiętajmy, że to korporacja jak każda inna, tu z zapędami na monopolistę w dziedzinie cyfrowych platform do grania na PC. Polscy gracze powinni szczególnie o tym pamiętać, gdy Steam dalej nie zmieniło niekorzystnego przelicznika cen z października 2022 r.
Zdjęcie otwierające: Robert Way / Shutterstock
Część odnośników to linki afiliacyjne lub linki do ofert naszych partnerów. Po kliknięciu możesz zapoznać się z ceną i dostępnością wybranego przez nas produktu – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz niezależność zespołu redakcyjnego.