Pamięć kolorów

Zapomnijcie o komputerowej pamięci DNA – o wiele lepiej sprawdzi się papier i tusz

2 minuty czytania
Komentarze

Zgodnie z raportem ACS Central Science, chemicy z laboratorium George’a Whitesidesa na Harvardzie opracowali nową metodę przechowywania danych. Ta polega na wykorzystaniu siedmiu zwykłych mieszanin barwników fluorescencyjnych do zapisywania informacji w szybszy i bardziej wydajny sposób niż inne egzotyczne technologie archiwizacji danych oparte na informacjach molekularnych, takie jak wykorzystanie DNA.

Pamięć kolorów

Pamięć kolorów
Porównanie typów pamięci

ACS Central Science opisuje podejście, które obejmuje upuszczanie barwników przez drukarkę atramentową i odczytywanie różnych długości fal światła, które emituje przez mikroskop. Wiadomość binarna jest następnie dekodowana z molekuł z powrotem do dokumentów, książek, zdjęć, filmów lub czegokolwiek innego, co może być cyfrowo przechowywane. Naukowcy przewidują, że dane mogą pozostać nienaruszone przez tysiące lat przy użyciu tej metody, w przeciwieństwie do współczesnych urządzeń pamięci masowej, takich jak Blu-ray i dyski komputerowe, które mają średnią żywotność 40 lat. Co więcej, po zapisaniu danych metoda barwnikowa nie zużywa energii, aby się utrzymać, w przeciwieństwie do większości form masowego przechowywania danych, które wykorzystują kosztowne serwery fizyczne, aby utrzymać dostępność danych. Laboratorium twierdzi również, że proces ten zapobiega takim problemom jak uszkodzenie przez wodę czy uderzenie, co czyni go idealną metodą przechowywania wrażliwych danych, takich jak zapisy finansowe lub prawne.

Zobacz też: 3 miesiące aresztu, a potem do 8 lat za kratami – „dotkliwa” kara za wysyłkę fałszywych SMS-ów

Metoda barwnikowa jest również stosunkowo tańsza w produkcji i ma szybsze możliwości odczytu/zapisu niż jakakolwiek molekularna metoda przechowywania danych, którą laboratorium Whitesidesa badało przez lata. Poprzednie metody obejmowały wykorzystanie sztucznego DNA i zmienionych molekuł do przechowywania danych, ale uznano je za zbyt kosztowne i powolne, aby przyniosły cokolwiek przełomowego. Jednak system barwników zapisuje średnio 128 bitów na sekundę, a odczytuje 469, co jest najszybszą prędkością osiągniętą przez jakąkolwiek metodę molekularną do tej pory. Chociaż jest to szybsze niż te konkurencyjne metody, to nadal blednie w porównaniu do dzisiejszych dysków SSD i HDD, co oznacza, że jest to zdecydowanie przeznaczony tylko do długotrwałego przechowywania danych archiwalnych. Brak możliwości edycji plików także może być problemem, jednak dotyka on także większości z nośników optycznych. 

Źródło: Tomshardware

Motyw