Po recenzji gry Puzzle Craft 2, polskiego studia ATgames, przyszedł czas na tytuł spod ręki Kivano! Bardzo możliwe, że kojarzycie ich pierwszą produkcję – Sokoban Garden 3D, całkiem dobrze zrealizowaną grę logiczną. Klasyczna forma Sokobana, czyli typ rozgrywki, w której trzeba poprawnie przestawić skrzynie, by ukończyć poziom, miło przyjęła się w Sklepie Play. O jej powodzeniu świadczą pobrania – ponad 100 tysięcy użytkowników ma obecnie zainstalowaną propozycję z Polski na swoim urządzeniu.
Nowością w „polskim Sokobanie” była trójwymiarowa, przyjemna dla oka grafika i iście sielska atmosfera. Pomimo moich niepowodzeń (gra jest trudna!) ciężko było mi się od niej oderwać. Widząc spokojne, płynne animacje, po chwili dochodziłem do wniosku, że moje porażki to nie wina tej cholernej biedronki, to tylko moja własna nieudolność. Sprawdzone schematy wykorzystano w nowej produkcji!
Grandpa’s Table to zdecydowanie ukłon w stronę swojej poprzedniczki, ponieważ podejrzewam, że oprócz wspomnianych wyżej czynników, gry łączy także wspólny czynnik. Nie jest to jednak wada. Gra jest przyjemna dla oka, a łamigłówki, wraz z postępem rozgrywki, coraz bardziej skomplikowane.
Celem gry jest odpowiednie ułożenie klejnotów, najlepiej korzystając z miejsc oznaczonych gwiazdką. Ruch przedmiotów odbywa się zawsze do momentu napotkania oporu. Zatem przesunięcie w lewo, spowoduje ruch w stronę najbliższej ściany, lub innej przeszkody znajdującej się maksymalnie blisko lewej stronie ekranu. Wyjątek stanowią specjalne pola, zatrzymujące klocek już na stałe w pozycji, do której go włożyliśmy.
Klejnoty mają naturalnie różne kolory i żeby ukończyć poziom, trzeba je wszystkie poustawiać obok siebie, według odpowiedniej kolorystki. Zbyt wczesne ułożenie koloru czerwonego, może nam uniemożliwić wygranie poziomu – ponieważ każde połączenie klejnotów powoduje ich zamianę w złoto, którego nie można przesuwać.
Aby ukończyć poziom, nie trzeba co prawda łączyć klejnotów przy udziale gwiazdek. Podstawowym celem jest po prostu połączyć ze sobą przedmioty takiego samego koloru. Jednak – co ważne – liczba uzyskanych gwiazdek decyduje o odblokowaniu poziomów specjalnych. To najtrudniejsze zagadki na danym poziomie rozgrywki i dopiero ich rozwiązanie daje nam dostęp do kolejnych sekwencji.
I właśnie gwiazdki spowodowały, że jeszcze nie udało mi się wyjść z pierwszego rozdziału. Jako perfekcjonista, usilnie staram się wykonać każdy poziom wzorowo. Macie tak? Teoretycznie poszło Wam dobrze, bo wykonaliście robotę na 80% i kolejny poziom stoi przed Wami otworem, ale i tak męczycie rundę tak długo, aż ją rozpracujecie całkowicie… Nie jest łatwo być wzorowym graczem!
Oprócz samej radości z łamania sobie głowy kolejnymi zagadkami, twórcy zadbali również o wprowadzenie do gry pewnego sentymentu, którego na początku nie rozumiałem. Czuć go już na wstępie, analizując chociażby sam tytuł gry. Stół dziadka – Grandpa’s Table (czasem cieszę się, że angielszczymy nazwy polskich gier!) , to swego rodzaju, wpisana w grę logiczną, opowieść o przemijaniu. W produkcji możemy odnaleźć nawiązania do różnych stadiów naszego życia, motywu rodziny i specjalnych przedmiotów, przypominających o naszych bliskich.
Pojawia się pytanie – no dobrze, ale po co? Sprawa nie dawała mi spokoju i rozwiązania pozaprogramowej łamigłówki poszukiwałem u samego źródła.
Nasi rodzice to osoby starsze (60+), chcieliśmy im pokazać, w
sposób przystępny, na czym polega nasza praca. Z tego też
powodu początkowe zagadki w grze są bardzo łatwe, żeby każdy,
nawet ktoś, kto nigdy w nic nie grał, mógł zrozumieć zasady gry.
Chcieliśmy także im pokazać, że gry to jednak coś więcej niż
„głupawa” rozrywka dla „dzieci”. Chcieliśmy pokazać, że niosą ze
sobą emocje, opowiadają historię, a jednocześnie – że zmuszają do
intelektualnego wysiłku. I było to przesłanie nie tylko dla naszych
rodziców, ale dla osób starszych w ogóle, choć gra zyskała także
uznanie wśród osób młodszych, które po prostu szukały gry
spokojnej i relaksującej.
Chociaż przyjęta forma mi się podoba, chwilami potrafi być nieco irytująca. Spokojny klimat i powolna płynność przesuwania animacji, chwili może nas nudzić. To z całą pewnością nie jest tytuł stawiający na dynamiczną akcję i walkę z czasem. Tutaj liczy się ogólny chill i duuużo, duuużo relaksującej muzyki.
Same utwory muzyczne, użyte w grze, są przyjemne i trudno się powstrzymać od założenia słuchawek przed przystąpieniem do zabawy. Zdecydowana większość muzyki pochodzi z zagranicznego serwisu, chociaż jeden utwór został skomponowany przez Polaka – Macieja Ejsymonta. Gra jest wydana także w innych językach, by trafić do jak najszerszej grupy ludzi.
Jednak poza tymi dwoma aspektami, gra w całości jest polskiej produkcji.
Jedynym minusem, który mi bardzo przeszkadza w rozgrywce, to trudność w rozpoczęciu poziomu całkowicie od nowa. Istnieje tylko przycisk odpowiedzialny za cofnięcie jednego ruchu, a jego przytrzymanie stopniowo (lecz za długo!) cofa kolejne posunięcia, aż do stanu początkowego. Oprócz tego możemy powrócić do menu i ponownie wybrać konkretny poziom. To zdecydowanie mało wygodne.
Podsumowując, cieszę się, że mam okazję recenzować kolejną, dobrą produkcję z kraju nad Wisłą. To dobra informacja, że możemy zaprezentować światu coraz więcej dobrych produkcji na urządzenia mobilne. Warto wspierać zapaleńców, którzy przy pomocy Inkscape’a, Gimpa i paru innych narzędzi potrafią zrobić naprawdę grywalną pozycję!
Niestety, pełna wersja gry jest płatna. Wersję ograniczoną możecie pobrać TUTAJ. To jednak nie koniec! W porozumieniu z Kivano, Android.com.pl znalazł się w posiadaniu kilku kodów, pozwalających cieszyć się grą Grandpa’s Table HD, zupełnie za darmo! Chętnie Wam je rozdam. Dziś o 22:30 na portalu oraz naszym Facebooku ogłoszę krótki konkurs. Bądźcie cierpliwi, szczegóły wkrótce! ?
Studio zakończyło już pracę nad Grandpa’s Table, ale będą się jeszcze pojawiać nowe poziomy. Obecnie ekipa pracuje nad grą SteamQuest, która również trafi na urządzenia mobilne. Szykuje się kolejny tytuł, który umili nam długie wieczory. Jeżeli macie więc możliwość, polecam wesprzeć zespół w ich działaniach!