Asteroida 2020 XL5 może mieć dziwną orbitę – taką, która utrzymuje ją blisko Ziemi. Tego typu ciała niebieskie to tak zwane trojany. Co się stanie z obiektem i co sądzą o nim naukowcy?
Zobacz także: Andromeda OS mogła być pogromcą Androida
Asteroida 2020 XL5
Asteroida 2020 XL5 została odkryta w grudniu 2020 roku. Dzieli ona orbitę Ziemi wokół Słońca. Naukowcy zauważyli ją po raz pierwszy za pomocą teleskopu przeglądowego Pan-STARRS 1 na Hawajach. Z kolei obliczenia jej orbity doprowadziły badaczy do spekulacji, że może to być asteroida trojańska.
Asteroidy trojańskie to obiekty, które dzielą orbitę z planetą Układu Słonecznego i znajdują się w grawitacyjnie stabilnych regionach zwanych punktami Lagrange’a. Są to kieszenie w kosmosie, w których przyciąganie grawitacyjne Słońca jest równoważone przez grawitację Ziemi, utrzymując obiekty w miejscu. Ziemia ma pięć punktów Lagrangianu, a Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba krąży obecnie wokół Słońca w lagrangianie L2 Ziemia-Słońce.
Santana-Ros z Instytutu Nauk Kosmicznych Uniwersytetu w Barcelonie wraz z zespołem astronomów przekopali się przez archiwalne dane. Badacze znaleźli wcześniej niezauważone obserwacje asteroidy na przestrzeni siedmiu lat.
„Dzięki tym wszystkim danym mogliśmy wreszcie zbadać orbitę 2020 XL5 w perspektywie długoterminowej, potwierdzając, że obiekt jest drugim znanym trojanem Ziemi”
– twierdzi Santana-Ros.
Dane nie tylko potwierdziły, że w rzeczywistości była to ziemska asteroida trojańska, ale że będzie dzielić orbitę naszej planety przez 4000 lat. Odkrycia zespołu są szczegółowo opisane w artykule opublikowanym we wtorek w czasopiśmie Nature Communications.
Planetarne trojany
Asteroida ma około 1,2 kilometra szerokości, czyli około trzy razy więcej niż pierwsza odkryta asteroida trojańska Ziemi. Pierwszy trojan Ziemi, 2010 TK7, ma około 300 metrów średnicy. Naukowcy odkryli go w październiku 2010 roku.
„Odkrycie 2020 XL5 jako trojana Ziemi potwierdza, że 2010 TK7 nie jest rzadkim wyjątkiem i że prawdopodobnie istnieje więcej ciał zasiedlających L4 i prawdopodobnie L5 w układzie Ziemia-Słońce”.
– twierdzi Santana-Ros.
Chociaż Ziemia ma do tej pory tylko dwa potwierdzone trojany, inne planety mogą pochwalić się większą grupą skalistych towarzyszy. Jowisz ma imponujący rój tysięcy trojanów podążających przed i za planetą. Z kolei Neptun ma ich 28, Mars ma dziewięć, a Uran jeden.
Nowe odkrycie
Korzystając z 4,1-metrowego Southern Astrophysical Research Telescope na Cerro Pachón w Chile, zespół naukowców odpowiedzialny za nowe badania zaobserwował asteroidę 2020 XL5 w lutym i marcu 2021 roku. To pozwoliło im lepiej zorientować się w jej orbicie, a co za tym idzie znaleźć archiwalne dane asteroidy.
„Znaleźliśmy kilka niezauważonych odkryć asteroidy w latach 2012-2019”.
– twierdzi Santana-Ros.
Dowiedziawszy się więcej o ścieżce orbitalnej asteroidy, zespół odkrył również, że asteroida nie ruszy się ze stabilnego punktu przez 4000 lat. Potem opuści pozycję L4, aby wędrować w kosmosie.
„Nie wiemy zbyt wiele o ich cechach fizycznych, więc nie możemy tak naprawdę spekulować na temat ich natury. Wiemy tylko, że oba są tymczasowymi ziemskimi trojanami. To oznacza, że żaden z nich nie był w L4 od czasu powstania Ziemi”.
– mówi Santana-Ros.
Pierwotne asteroidy trojańskie to te, które dzielą orbitę planety od czasu jej powstania, ale oba ciała niebieskie są goścmi. Naukowcy spekulują, że mogły zostać przechwycone na tej orbicie w pewnym momencie. Asteroida 2020 XL5 mogła zostać przechwycona zaledwie 600 lat temu. Naukowcy mają nadzieję znaleźć więcej ziemskich trojanów. Jednak prawdopodobnie nie będą tak dużą świtą, jak ta, która dzieli orbitę Jowisza.
Źródło: inverse, cnet