Custom ROM w pigułce: Root-owanie urządzenia z Androidem

Posiadanie root-a w swoim telefonie zapewnia nam wiele udogodnień. Na przykład dostęp do funkcjonalności wielu użytecznych aplikacji, które do poprawnego działania potrzebują dodatkowych uprawnień. Dlatego też jest to łakomy kąsek dla wszystkich bardziej wymagających użytkowników smartfona. Root to zdecydowanie dość prosta i nieinwazyjna operacja, do tego w 99% całkowicie odwracalna. Należy jednak pamiętać, że do przeprowadzenia root-a potrzebujemy odblokowanego bootloadera. O nim jednak kiedy indziej — dlatego, że większość smartfonów nie ma takiej blokady.

Zachęcam do zapoznania się z poprzednimi artykułami dotyczącymi modyfikacji Androida:

• Custom ROM: Dla wszystkich, którzy nie załapią się na Android 10
• Custom ROM w pigułce: pierwsze kroki przed instalacją nowego Androida

Czym jest root?

Root to nazwa na konto, które posiada pełną kontrolę nad systemem operacyjnym Linux (a więc także Android). Można by więc je porównać do konta Administrator w systemie Windows. Posiadając root-a możemy usuwać dowolne pliki z systemu, w tym także takie potrzebne do jego poprawnego działania. Dlatego też root to nie tylko rozszerzenie uprawnień — to także świadome przekazanie sobie pełni władzy nad smartfonem. A z tym wiązać się mogą także mniej przyjemne konsekwencje.

Docelowo urządzenia z Androidem nie posiadają root-a z prostego powodu. W zamiarze twórców systemu Unix (protoplasty Linuxa) root nie miał być używany do codziennego korzystania z urządzenia. Do tego wystarcza zwykle konto z nałożonymi tradycyjnymi ograniczeniami (na przykład niemożliwość odinstalowania aplikacji systemowej). Chęć zainstalowania root-a zaczęła się pojawiać wśród użytkowników dopiero wtedy, gdy w smartfonach zaczęły się pojawiać zbędne, przeszkadzające rozwiązania (na przykład bloatware). No bo jak to jest, że jako właściciel telefonu muszę tolerować domyślne aplikacje systemowe, z których w ogóle nie korzystam? Albo nie mogę zmodyfikować niektórych ustawień telefonu lub dostać się do plików, które są mi potrzebne?

Root rozwiązuje te problemy. Dlatego rozsądne, bezpieczne korzystanie z jego dobrodziejstw zapewni nam masę nowych możliwości oraz frajdy. Na przykład backup postępu gier i aplikacji za pomocą TitanumBackup. Jeżeli jednak zaczniemy kombinować lub korzystać z konta bez ograniczeń nierozsądnie (na przykład odinstalujemy aplikację niezbędną do poprawnego działania telefonu), musimy mieć świadomość, że odpowiedzialność za czyny wzięliśmy na siebie. Takie błędy oczywiście da się naprawić, na przykład wgrywając odpowiedni software dla naszego telefonu. To już jednak wymaga trochę więcej znajomości androidowego świata. Dlatego — rozwaga, rozwaga i jeszcze raz rozwaga!

Sposoby instalacji root-a

Kiedyś instalacja root-a wiązała się z niemałym researchem. Trzeba było odnaleźć odpowiedni wątek na dedykowanym forum i postępować zgodnie z instrukcjami wgrania root-a. Dziś oczywiście takie tematy dalej istnieją i często są rozwijane (forum.android.com.pl; XDA Developers). Pojawiły się jednak automatyczne programy instalacji root-a, które gorąco polecam. Są w pełni bezpieczne i nie wymagają praktycznie żadnych specjalistycznych umiejętności. Jeżeli program napotka na jakieś problemy, których nie potrafi rozwiązać, po prostu poinformuje nas o tym, że nie udało mu się zrootować naszego urządzenia. Najczęściej jednak cała operacja zajmuje kilka minut.

W przypadku programu korzystającego z infrastruktury PC do przeprowadzenia operacji będziemy potrzebować: odblokowane debugowanie przez USB oraz kabel USB. Żeby włączyć debugowanie USB należy:

• Otworzyć Ustawienia w telefonie, a następnie dotrzeć do „Informacji o oprogramowaniu” – w zależności od producenta i modelu będzie się to znajdować gdzieś na końcu ustawień, w zakładce informacji o urządzeniu;
• Parokrotnie nacisnąć na pole „Numer wersji” – odblokuje to nową rubrykę w Ustawieniach – „Opcje programisty”
• W „Opcjach programisty” wystarczy odszukać odpowiednie pole i zaznaczyć „Debugowanie USB”.

Jeżeli zdecydujemy się na metodę instalacji root-a za pomocą aplikacji, wystarczy pobrać odpowiedni plik oraz zezwolić na instalowanie *.apk spoza Sklepu Play.

Aplikacje i programy do root-owania urządzenia z Androidem

Dostawców takich narzędzi jest masa. KingRoot, Framaroot, TowelRoot, Vroot, iRoot, Kingo Root. Właściwie wybór konkretnego rozwiązania nie różni się zbytnio. Polecam korzystać po prostu z najbardziej sprawdzonych i popularnych rozwiązań. Warto też podczas wyboru programu wyszukiwać w Internecie potwierdzenia, że dany program zadziała z naszym urządzeniem. Dla przykładu, Kingo Root posiada listę wszystkich obsługiwanych urządzeń.

W przypadku instalowania root-a przy pomocy PC i kabla USB wszystko powinno odbywać się na poziomie komputera. Ewentualnie telefon spyta nas parę razy czy chcemy zainstalować pewne aplikacje, które w zdecydowany sposób otrzymają bardzo poważne uprawnienia. Zatwierdzenie jest oczywiście wymagane — aplikacja obsługująca root-a musi mieć dostęp do wszystkich danych w telefonie. Jeżeli instalujemy root-a przez aplikację, po przyznaniu odpowiednich uprawnień apka już dalej poradzi sobie sama.

Co zrobić, jeśli automatyczny program nie jest w stanie zrootować mojego urządzenia?

W tym przypadku na pewno warto upewnić się, czy podobne narzędzie tego typu nie poradzi sobie z tym problemem. W przypadku znanych marek telefonów i znanych modeli, większość dostępnych programów powinno radzić sobie bez zarzutu. Jeżeli jednak rootujemy stosunkowo nowe urządzenie lub jakiś szczególny, mało popularny model, mogą pojawić się pewne obostrzenia. Na przykład brak wsparcia dla tego typu infrastruktury, dostarczonej przez producenta. Jeżeli jednak nawet telefony takiej firmy jak Hyundai posiadają wsparcie, raczej nie powinno być większych komplikacji.

Gdyby jednak z różnych przyczyn instalacja root-a w sposób 100% bezpieczny nie była możliwa, jedyną opcją pozostaje wyszukanie odpowiedniego pliku i zainstalowanie go ręcznie. Pomocną platformą w tym względzie jest forum.android.com.pl oraz XDA Developers. Należy odnaleźć dokładny model swojego urządzenia i postępować zgodnie z instrukcjami instalacji. Zwykle wystarczy przenieść odpowiedni plik na telefon i zainstalować go przy pomocy recovery mode. W skrajnych przypadkach trzeba podłączyć telefon przez kabel do PC i wykonać szereg operacji — na całe szczęście dobrze opisanych, krok po kroku.

Istnieją także bardzo popularne sposoby instalowania root-a wyłącznie przez Recovery Mode. Należy do nich Magisk, z bardzo przydatną funkcją ukrywania root-a przed aplikacjami, które się z root-em nie lubią. Na przykład przed niektórymi aplikacjami bankowymi, które z niewiadomych powodów traktują root-a jako coś niebezpiecznego. Celowo jednak pominąłem Magiska go w tym zestawieniu, dlatego że jest trudniejszy od metod „One-click”. Jeżeli jednak chcielibyście dostać osobny artykuł o instalowaniu root-a przez Recovery Mode, dajcie znać w komentarzach.