Jeżeli miałbym wskazać jedną z najbardziej udanych, polskich produkcji na platformy mobilne, bez wątpienia byłby to Wiedźmin: Krwawy Szlak. To prawdopodobnie pierwsza — lub jedna z pierwszych gier, z jaką mogliśmy się zetknąć, poszukując polskich tytułów tamtych czasów. W okresie dominacji dwuwymiarowych platformówek pokroju Assassin’s Creed polski Wiedźmin na telefony z systemem Java to było naprawdę coś. Nie ważne, że grafika była tragiczna, a wiele mechanik kulawych lub drewnianych. Przypominam, że gra została wydana w 2007 roku, symultanicznie do premiery pierwszej części Wiedźmina na PC. Czyli wtedy, kiedy o polskim gamingu trudno było usłyszeć gdziekolwiek poza wyspecjalizowaną grupą fanów i geeków.
Zobacz też: Polscy twórcy gier mobilnych – jak mocni jesteśmy na świecie?
Wiedźmin: Krwawy Szlak — promocyjna gra, która przeszła samą siebie
W czasach świetności telefonów z oprogramowaniem Java bardzo wiele znanych gier na PC wydawano także w formie promocyjnych platformówek. Oczywiście tytuły mobilne nie miały zbyt wiele wspólnego z ich pełnoprawnymi kuzynami. Często podobieństwo kończyło się na nazwie, głównym bohaterze lub podobnym zarysie fabularnym. Nie inaczej było w przypadku gry Wiedźmin: Krwawy szlak (ang. Crimson Trail — Szkarłatny Szlak). To jasne, że firma CD Projekt (RED), w kooperacji z wydawcą Breakpoint stworzyła grę, która w zamyśle miała promować tytuł na PC. Inaczej jednak niż w przypadku większości tego typu produkcji, gra zawiera dużo ciekawych rozwiązań, których próżno było szukać w innych platformówkach opartych na Javie.
Zobacz też: Wiedźmin 3 na Switcha zmieni oblicze gier mobilnych
Chociaż ciężko w to uwierzyć, gra oferuje aż cztery zakończenia fabularne i paręnaście pomniejszych wyborów wpływających na dalszy przebieg historii. Do każdego z finałów prowadzą unikatowe ścieżki, które odblokowują się poprzez podjęte przez wiedźmina decyzje. Jak to bywa w wiedźmińskich grach RPG, żadna z dróg nie jest „tą złą”. Chociaż oczywiście niektóre zakończenia są nieco bardziej… pesymistyczne od innych. Zwróćmy jednak uwagę na to, jak olbrzymim wyzwaniem musiało być zaprojektowania tej prostej gry (paręset kilobajtów!), aby umożliwić graczowi namiastkę gry, w której faktycznie odgrywamy rolę i mamy wpływ na otaczający nasz świat.
Gra Wiedźmin: Krwawy Szlak posiada dwanaście poziomów (z czego niektóre lokacje po prostu odwiedzamy ponownie) oraz arenę walk (w stylu zabij wrogów w określonym czasie lub zgiń). Oprócz tego platformówka oferuje także prosty rozwój drzewka umiejętności (do wyboru cztery wiedźmińskie znaki: Aard, Quen, Igni, Aksji). Jakby tego było mało, do dyspozycji mamy dwa wiedźmińskie miecze (srebrny i stalowy), proste kombosy oraz przełączanie pomiędzy czterema znakami oraz… alchemię. Ta ogranicza się co prawda do tego, że na każdej mapie przygody są poukrywane zioła, z których możemy przygotować 3 typy mikstur (siła, wytrzymałość, szybkość) na kolejną planszę. To jednak całkiem miłe wykorzystanie funkcji „znajdziek”, które zachęca nas do przeszukiwania planszy, celem odnalezienia wszystkich zakamarków z ziołami. Trzeba przyznać, że to całkiem sporo możliwości jak na małą, niepozorną grę promocyjną. Do tego małej (wtedy) polskiej wytwórni.
Wiedźmin: Krwawy Szlak na Androida. Co zrobić, żeby zagrać w 2019 roku?
Jako że często czepiacie się mnie, że piszę za mało o Androidzie, a za dużo o wszystkim innym — prezent. Wbrew pozorom odpalenie tej starawej gierki na Androidzie jest naprawdę proste (Apple zakazało jakichkolwiek emulatorów Java, dlatego użytkownicy iPhonów — soraweczka!). Właściwie jedyne co musicie zrobić, to pobrać ze Sklepu Play darmową aplikację J2ME Loader oraz zdobyć skądś kopię gry Wiedźmin: Krwawy Szlak. Od razu uprzedzam — jej legalne pozyskanie graniczy z cudem. Chociaż kiedyś gra kosztowała całe 30 zł, dziś nie istnieje żadne oficjalne źródło dystrybuujące ten tytuł. Stąd też trzeba zajrzeć na portal z pewnym popularnym gryzoniem albo poszukać pliczku w inny sposób na własną rękę. Myślę jednak, że ciężko w takim przypadku mówić o kradzieży własności intelektualnej czy o pogwałceniu autorskich praw majątkowych. Wszakże tytuł jest właściwie martwy, a sam CD Projekt (RED) raczej nigdy nie powróci do technologii gier Java.
Jeżeli dorwiecie plik gry z rozszerzeniem „.jar” (sugeruję wpisać w Google: „Wiedźmin Krwawy Szlak PL jar *popularny gryzoń*.pl”), wystarczy tylko pobrać go na nasze urządzenie i załączyć poprzez emulator J2ME Loader. W oknie konfiguracyjnym możemy ustalić całkiem sporo parametrów, od rozdzielczości, aż po układ przycisków i wiele innych, dodatkowych funkcji. Grafika oczywiście nie zachwyca. Mało tego: największą rozdzielczością gry była wersja 240 × 320. A i tak odpalając ten tytuł w małym okienku, widoczne są braki finansowe na grafika. Świat jest kwadratowy, koślawy, niewyraźny i bardzo rozpikselowany. Wydaje mi się, że zapamiętałem tę grafikę 12 lat temu o wiele lepiej, ale to prawdopodobnie kwestia upływu lat. Możecie mi jednak wierzyć, że pod względem grywalności tytuł nie zestarzał się wcale.
Wiedźmin: Krwawy Szlak — najważniejsze dane
Z sentymentu do świata wiedźmińskiego i z szacunku do firmy CD Projekt, postaram się na koniec wypisać wszystko, czego można się dowiedzieć o tej produkcji:
- Producent: CD Projekt (obecnie CD Projekt RED)
- Wydawca: Breakpoint (obecnie nie istnieje/część MNI Group)
- Rozdzielczość: max. 240 × 320
- Platforma: Java (możliwość portu na Androida i PC)
- Typ gry: Platformowa 2D z elementami RPG/Akcji
- Fabuła: Niekanoniczna/Niezwiązana z wiedźmińskim uniwersum CD Projekt RED — Wiedźmin otrzymuje zlecenie na Wilkołaka. Po jego pokonaniu okazuje się, że nad zamkiem pewnego szlacheckiego rodu ciąży klątwa (za którą — zdaje się — odpowiada wampir/bruxa)
- Bohater: Geralt z Rivii, który ma do dyspozycji 2 miecze, 3 eliksiry i 4 wiedźmińskie znaki; ponadto gra proponuje nam podejmowanie prostych decyzji fabularnych
- Muzyka: skomponowana w technologii 8-bitowej specjalnie na potrzeby produkcji
Wiedźmin: Krwawy Szlak największym osiągnięciem CD Projekt
Ciekawostką jest fakt, że wraz z ogłoszeniem produkcji w 2007 roku firma CD Projekt zażartowała sobie z graczy i dzień przed Prima Aprilis przedstawili tę produkcję jako ich największe, wiekopomne dzieło, nad którym pracowali od lat (lub tydzień). W pięciominutowym materiale jeden z twórców gry wychwalał przepiękną 8-bitową i możliwości sprzętowe Javy, których nie daje żadna inna platforma. Polecam obejrzeć sobie cały powyższy klip. Docelowo chodziło oczywiście o promocję gry Wiedźmin — wydaną tego samego roku na PC. I zestawienia go z grą wydaną przy okazji na telefony poprzedniej generacji.
Zobacz też: TibiaME MMO: jak długo jeszcze może żyć Tibia!?
Warto też wspomnieć o tym, że to nie jedyna produkcja promocyjna ze stajni CD Projekt. Razem z platformówką wyszła także gra Wiedźmin Versus WWW — przeglądarkowa gra wykorzystująca grafiki i animację z pecetowej wersji Wieśka. Niestety jednak nigdy w nią nie grałem (a jak nietrudno się domyślić, od lat już jej nie ma). Dlatego, jeżeli ktoś ma screeny/wspomnienia z tej produkcji — śmiało pisać!
Nazywał się Geralt z Rivii… Był wiedźminem — zabójcą potworów. Wkrótce jednak stał się ikoną polskiego przemysłu growego i udowodnił, że gry Java nie muszą być wcale nudne!